Zelfontwikkeling?

Een van de vervelende feiten van dit leven, voor de ego-denkgeest alias egozelf, is dat het onmogelijk is om iets te veranderen aan of voor jezelf. Het lijkt alsof we die vrijheid wel hebben, maar mijn persoonlijke ervaring en constatering (na jaren van onderzoek en contemplatie) is dat we die vrijheid niet hebben.

Er zijn verschillende redenen waarom we niet in staat zijn om iets aan of voor onszelf te veranderen. Ten eerste zijn wij niet dit lichaam-geest-systeem, dus als we in staat zouden zijn om iets te veranderen, dan zou dit niet zijn voor ons maar voor het lichaam-geest-systeem. Maar, helaas, dit lichaam-geest-systeem is een gedroomd karakter in een gedroomde realiteit en bestaat niet werkelijk; dus hoe verander je iets aan of voor iets wat niet werkelijk bestaat?

Deze eerste reden is in principe nog wel te begrijpen, maar egozelf kan en wil dat niet accepteren. Een reactie hierop kan zijn dat we toch gewoon blijven proberen er iets aan te veranderen, want het is toch maar een droom en het maakt niet echt uit, en stel dat het niet zo is, dan is het beter om het te blijven proberen; tegen beter weten in. Een andere reactie kan zijn om niets meer te doen, omdat het zinloos is, en ergens te gaan zitten met een grote spirituele glimlach op ons gezicht waarmee we laten zien hoe verlicht we zijn; eveneens tegen beter weten in.

Er is ook nog een tweede reden waarom we niets kunnen veranderen aan of voor onszelf. Die tweede reden is veel lastiger om te begrijpen en al helemaal onmogelijk om te accepteren voor egozelf. Deze tweede reden is heel simpel, overzichtelijk en bijna logisch te noemen, maar volkomen ongeloofwaardig voor egozelf en daarmee voor ons. Hij gaat als volgt:

Er is alleen eenheid. De kern van eenheid is dat afscheiding onmogelijk is. Blijkbaar is er de gedachte aan afscheiding van eenheid ontstaan en die gedachte werd als serieuze mogelijkheid gezien. Maar, omdat afscheiding onmogelijk is, werd deze afscheiding gecorrigeerd op het moment dat deze schijnbaar plaatsvond.

Dit betekent dat het leven dat wij leiden al voorbij was op het moment dat het leek te gebeuren. Elke gebeurtenis en ervaring is al doorleefd voordat we er aan begonnen, alles is al gebeurd voor het kon plaatsvinden. Dit houdt in dat het leven wat we nu denken te leven als het lichaam dat we nu denken te zijn, een mentale herbeleving is van iets wat schijnbaar heeft plaatsgevonden, is gecorrigeerd en wat dus al voorbij is. Hoe kun je iets veranderen aan of voor iets wat al voorbij is?

Tijd is een illusie binnen de Droomstaat. Het idee en de uitvoering van afscheiding van eenheid heeft schijnbaar plaatsgevonden binnen tijdloosheid en dat is waarom het is gecorrigeerd en voorbij was voor het kon plaatsvinden. Binnen tijdloosheid kan in principe niets plaatsvinden of alles gebeurt tegelijk waardoor het tegen elkaar kan worden weggesreept. Wat we als ons leven ervaren, is een projectie (geen realiteit) geprojecteerd en uitgerekt in tijd (illusie). Hierdoor lijkt het alsof er iets heeft plaatsgevonden (het verleden), er nu iets ervaren wordt en plaatsvindt (het heden) dat kan leiden tot iets wat nog moet plaatsvinden (de toekomst).

Deze projectie (illusie) in tijd (illusie) zorgt ervoor dat we geloven dat we de mogelijkheid hebben om iets te veranderen aan iets waarvan we geloven dat het nog moet plaatsvinden, maar de realiteit is dat alles al is gebeurd voor het kon gebeuren, waardoor er nooit iets is gebeurd. Het is vergelijkbaar met een film op een DVD. Wanneer we beginnen te kijken naar de film, weten we niet hoe deze eindigt en denken we dat er van alles kan gebeuren, terwijl de realiteit is dat het verhaal van de film, compleet met het einde, al vaststaat op de DVD.

Het is letterlijk onmogelijk voor het lichaam-geest-systeem onder leiding van egozelf om te geloven en te accepteren dat wat we denken dat plaatsvindt niet plaatsvindt en dat we alleen maar leven in de illusie van gebeurtenissen, geprojecteerd en uitgerekt in de illusie van tijd, waardoor er de illusie van vrije wil kan ontstaan, waardoor er het onterechte idee ontstaat dat we iets kunnen veranderen aan en voor onszelf.

Als ik het nu even op mijzelf betrek, dan is het zo dat ik begrijp dat er niets is gebeurd omdat het waanzinnige idee van afscheiding is gecorrigeerd voor het kon worden uitgevoerd. Ik weet dat dit leven van mij de projectie is van iets wat nooit heeft plaatsgevonden, waardoor het vanzelfsprekend niet te veranderen is, maar dit lichaam-geest-systeem is niet in staat om dit te accepteren. Dit zorgt ervoor dat er een strijd gaande is in dit systeem, aangezien er iets is waarvan het systeem vindt dat het moet veranderen, terwijl ik weet dat dit niet mogelijk is.

Ik weet niet wat ik hiermee aanmoet, terwijl ik heel goed weet dat ik er niets mee aan hoef te moeten. Ik hoef niets te doen, maar ik mag wel van alles doen. De oplossing is niet om niets te doen, maar wel om gewoon iets te doen zonder te denken dat dit het door mij gewenste effect zal hebben, aangezien het al allemaal is gebeurd en nooit is gebeurd.

Het is zo idioot dat, stel dat iets wat ik probeer te veranderen daadwerkelijk verandert, dan nog is dat omdat het al heeft plaatsgevonden. Niettemin gaat het denken van egozelf daarmee aan de haal en zorgt ervoor dat het systeem gaat geloven dat het niet zou hebben plaatsgevonden als de verandering niet in beweging zou zijn gezet, terwijl ook dat iets is wat al heeft plaatsgevonden voor het kon plaatsvinden.

Mijn plan — wat al heeft plaatsgevonden — is om gewoon te proberen iets te veranderen — wat al heeft plaatsgevonden — zonder te verwachten wat voor effect dit zal hebben — omdat het al heeft plaatsgevonden — op mijn leven — wat al heeft plaatsgevonden. Hoe krankzinnig is dat?