Het idiote idee

Dit is een kort stukje dat ik op Facebook heb geplaatst (op Snips in de Zandbak en later ook gedeeld op Frits Snips), maar ik plaats het hier ook, want ik ben er wel tevreden over. Het gaat over hoe we onze focus richten op de vorm in plaats van de oorzaak, en hoe dat er voor zorgt dat we nooit vinden wat we zoeken en nooit krijgen wat we willen.

Tot zover de inleiding, hieronder staat de Facebook-tekst:

We leven hier vanuit het onbewuste idee dat we niet compleet zijn. Daarom zoeken we relaties met anderen (liefdesrelatie of vriendschapsrelatie) en zoeken we status of macht of rijkdom of spirituele verlichting… alles vanuit het idee dat we iets missen, iets kwijt zijn en dus niet compleet zijn.

Dit is wat ons motiveert als lichaam en het is ook wat de Droomstaat — de illusie van dualiteit — in stand houdt. Het feit is namelijk dat wij als dat wat we zijn altijd compleet zijn en nooit niet compleet kunnen zijn, maar we denken dat dit wel zo is en we geloven dat het waar is.

Het is het idee niet compleet te zijn vanwaaruit alles gecreëerd wordt — de Droomstaat, de wereld, jij, ik, alles! —, puur en alleen om te bewijzen dat het idee waar is en wij niet compleet zijn. Daarom gaan we letterlijk als waanzinnigen op zoek om onszelf compleet te maken.

Aangezien het alleen door het idee komt, is het dus ook alleen maar dat idee dat gecorrigeerd moet worden. Dat doe je niet hier in deze wereld met dit lichaam, want dat is de vormgeving van het idee en alles wat je hier doet om “het probleem” te herstellen, komt voort uit het idee niet compleet te zijn en lost dus nooit iets op. Nee, je doet het daar waar dat idiote idee is ontstaan.

Daarom is onderzoek naar “wat ben ik?” zo belangrijk (wat in feite inhoudt dat je gaat onderzoeken wat je NIET bent), want zolang je niet weet “wat” je bent, omdat je gelooft iets anders te zijn, hoe kun je dan daar als “wat je bent” het idiote idee corrigeren?

Crisissen, angst en boosheid

De wereld staat op zijn kop. De ene crisis na de andere volgt elkaar op en al deze crisissen hebben één ding gemeen, ze leveren mensen angst en boosheid op. In deze wereld zijn bange mensen volgzaam, terwijl boze mensen makkelijk te manipuleren zijn.

Noot: Dit verhaal gaat over hoe het ervoor staat in de Droomstaat, verwar dat niet met hoe het in Waarheid is; het zijn twee verschillende werelden.

Er is de Corona crisis, de Black Lives Matter crisis, de klimaatverandering crisis, een economische crisis als gevolg van de Corona crisis en een maatschappelijke crisis als gevolg van de Black Lives Matter crisis en de Corona crisis. Maar, we hebben ook een basisrechten crisis, zoals het schenden van vrijheid van meningsuiting, van vrijheid van vergadering en betoging, van de onaantastbaarheid van lichaam en huisrecht, et cetera, als gevolg van de Corona crisis maatregelen… en dit zijn nog maar de zichtbare crisissen.

Mensen die bang zijn volgen veelal blind de bevelen op, omdat ze bang zijn voor de consequenties of de publieke opinie. Terwijl, zoals ik al zei, mensen die boos zijn makkelijk te manipuleren zijn en vaak maar een klein duwtje nodig hebben om ‘de tegenpartij’ te lijf te gaan. Wat zowel bange mensen als boze mensen gemeen hebben, is dat ze niet meer in staat zijn om rationeel en relativerend te denken en vooral zonder introspectie volledig vanuit ego functioneren.

Het zijn beangstigende tijden wanneer je je laat leiden door de—mijns inziens—gemanipuleerde media en gelooft dat alles wat ze je vertellen waar is, maar ook wanneer je inziet dat het allemaal grotendeels gecreëerde crisissen zijn, als onderdeel van een verborgen agenda, met een doel dat ons niet wordt verteld, kan de paniek je om het hart slaan. Hier spreek ik uit ervaring, want ik zie namelijk heel veel mensen die als een soort zombie meelopen aan de hand van onze leiders die, om wat voor reden dan ook, die verborgen agenda dienen, en actiefiguurtje ‘Frits’ wordt daar niet vrolijk van.

Iedereen die verder kan kijken dan een gemiddelde neus lang is, moet kunnen zien dat Rutte en zijn ‘merry band of’ kornuiten niet het beste met ons voorhebben. Zij dienen niet het volk, maar wel de verborgen agenda en de mensen die deze agenda opstellen. Het is het clubje mensen dat werkelijk de macht in handen heeft, de mensen die wij inmiddels “de 1%” noemen. Dit zijn mensen—liever gezegd, psychopaten—die het niets kan schelen wat er met ons gebeurt.

Het enige wat deze mensen willen, de politici en die 1%, is dat we ons gedragen en doen wat zij zeggen. Iedereen die hieraan niet voldoet, wordt net zo makkelijk verwijderd; zoals John F. Kennedy, Robert F. Kennedy, Martin Luther King, Malcolm X, Pim Fortuyn, Maarten van Traa, Els Borst en een shitload aan dissidenten en voor zichzelf denkende en daardoor dwarsliggende journalisten, onderzoekers en wetenschappers, om maar een paar voorbeelden te noemen.

Ik benadruk nogmaals dat het de bedoeling is dat we oftewel bang zijn, oftewel boos zijn (wat overigens een effect of resultaat van angst is), en het is om deze reden dat onze basisrechten worden geschonden en wellicht uiteindelijk worden afgeschaft. De Corona maatregelen schenden deze rechten al, een Corona-wet zou deze rechten afschaffen. Een wet draai je niet zomaar terug, zeker niet wanneer die wordt aangenomen door mensen die bekendstaan om hun leugenachtig gedrag (politici) en onder leiding staan van psychopaten (de 1%).

Dus, wat te doen? Wat te doen als je ziet dat de wereld naar de klote wordt geholpen door een handjevol psychopaten? Wat te doen als je merkt dat bijna niemand wil zien of horen wat er overduidelijk aan de hand is? En wat te doen als je—zoals ik—weet dat dit niets anders dan een Droomstaat is; een externe projectie van een interne conditie?

Een Cursus in Wonderen stelt heel duidelijk dat ik niets hoef te doen, maar zegt ook dat het ontkennen van de ervaren realiteit—de egorealiteit—niet de oplossing is. Ik moet naar ego kijken en zien wat het doet, ik moet kijken naar de resultaten van ego in de wereld, want anders kan ik niet vaststellen dat ik dat niet wil, en zonder dat kan ik niet opnieuw beslissen vanuit welk perspectief ik de wereld wil zien en door welke denkgeest—de juist gerichte denkgeest of de onjuist gerichte denkgeest—mijn acties moeten worden gestuurd.

Een Cursus in Wonderen stelt dat ik moet kijken naar die wereld, naar die crisissen, naar die politici, naar die 1%, naar die verborgen agenda en zien waartoe het leidt. Ik moet bekijken en me realiseren wat er gaande is in de wereld, aangezien dat een externe projectie is van mijn (als denkgeest) interne conditie, en vervolgens beslis ik of dit is wat ik wil of niet. Als het oordeel ‘niet’ is, wat het is, dan is ‘niet-naleving’ of ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ de enige houding die ik in deze wereld kan aannemen.

Daarvoor hoef ik dus niets te doen, want juist meedoen met wat de regering, het kabinet, de politici, de media en de 1% mij opleggen is iets doen. Mij conformeren aan maatregelen of wetten die mijn basisrechten ontnemen, levert mij angst en boosheid op, want impliceert dat ik voor de onjuist gerichte denkgeest heb gekozen, en dat is iets doen—namelijk, de Droomstaat realiteit toekennen—en mij niet conformeren, en dus niet meedoen, is het resultaat van kiezen voor en vertrouwen op de juist gerichte denkgeest, omdat het geen angst en geen boosheid, maar vrede oplevert, en dat is dus niets doen.

Ik begrijp dat de ‘spirituele manier’ om problemen op te lossen veelal betekent dat je net doet alsof er niets aan de hand is en dat je de rest wel oplost met positief denken, mediteren en hopen dat het daardoor overwaait, of simpelweg heel hard gaan roepen dat het toch allemaal illusie is en dus niet waar. Maar dat is de ego-manier van denken en dat is nou net niet wat je moet willen als je daadwerkelijk ooit wilt ontwaken uit die Droomstaat.

De enige juiste ‘spirituele manier’, mijns inziens, is kijken naar de illusie—de door jou als schijnbare entiteit ervaren realiteit van de wereld zoals die nu is—en die illusie naar Waarheid brengen—oftewel, beslissen dat je dit niet wilt, wat zich in mijn geval uit door niet mee te doen aan de regels en wetten die politici en die 1% mij opleggen. Met andere woorden, burgerlijke ongehoorzaamheid.