Ik voel de noodzaak om wat dingen in woorden om te zetten. Orde op zaken stellen, zoals men wel zegt, en ik vermoed dat het zaken zijn die niet heel erg logisch lijken te zijn binnen de consensusrealiteit en afwijken van wat een meerderheid wellicht als normaal bestempelt.
Veel mensen zullen denken dat hetgeen ik ga schrijven alleen maar een geloof is dat ik aanhang, en dan ook nog een volslagen waanzinnig geloof, een ‘busje komt zo’ geloof, maar dat is niet het geval. Ik weet deze zaken zeker en iedereen die de tijd en de moeite zou nemen om de consensusrealiteit te onderzoeken, zal gaan zien wat is in plaats van wat niet is en kan het dan ook zeker weten.
Om te beginnen heb ik vastgesteld dat er geen fysiek universum bestaat. Dit betekent dat alles wat gezien en ervaren wordt, niet werkelijk plaatsvindt. Binnen dat wat ik als schijnbaar lichaam zie en ervaar, bestaan er geen woorden om precies te beschrijven wat het dan wel is en hoe het werkt, maar het dichtst bij de ‘waarheid’ komt het symbolische idee van het dromen van een droom.
Het ‘iets’ waarbinnen het dromen van die droom is ontstaan — Een Cursus in Wonderen noemt dit ‘de denkgeest’ —, is wat ik ben. Ik ben dat ‘iets’ dat schijnbaar droomt en middels dat dromen projecteer ik mijzelf in veelvouden, oftewel in dualiteit. In die droom projecteer ik mijzelf in de vorm van een lichaam in een wereld vol met verschillende losstaande objecten en personages die wel of niet het beste met mij voorhebben.
Dit betekent dat ik binnen deze consensusrealiteit — het dromen van een leven op aarde — een losstaand personage lijk te zijn dat op elk moment bedreigd kan worden door de wereld om hem heen, terwijl ik in absolute waarheid alles ben. Ik ben dat personage, ik ben al die andere objecten en personages en ik ben die wereld. Ik ben letterlijk alles wat ik zie en ervaar in deze droomstaat en ik ben dat wat ziet en ervaart, omdat ik dat ‘iets’ ben waarbinnen het dromen van de droom plaatsvindt.
Kort gezegd, toen ik hier op aarde leek te verschijnen, op 19 september 1965, geloofde ik dat ik een van de vele personages op aarde was, terwijl ik in feite de enige ben die hier schijnbaar is. Ik ben de alfa en omega! Binnen de dualistische consensusrealiteit klinkt dit heel erg arrogant, maar in feite is iedereen diezelfde alfa en omega, omdat alles en iedereen letterlijk een projectie is binnen het dromen van de droom. Alles is ik en daarom is die ik alles, en ik ben die ik… maar jij ook.
Alles en iedereen is dat ‘iets’ waarbinnen het dromen van de droom plaatsvindt, dus als ik zeg dat ik het enige ben dat er is en dat ik de alfa en omega ben, dan geldt dit voor alles en iedereen precies zo. Het geldt ook voor jou, jij die dit nu lijkt te lezen. Dit betekent ook dat alles en iedereen, alles wat lijkt te gebeuren en wat lijkt plaats te vinden, alleen iets zegt over mij, omdat ik de enige ben die hier is en alles en iedereen is mijn projectie binnen het dromen van de droom.
Ik ben letterlijk alleen op de wereld en bovendien ben ik die wereld en alles erop en eraan. Ik ben alles en alles is een projectie van, voor en door mij. Niet ik als lichaam, niet ik als Frits, maar ik als dat ‘iets’ waarbinnen het dromen van de droom plaatsvindt; ik als ‘de denkgeest’, bij gebrek aan een beter symbool.
Naschrift:
Dit betekent niet dat we allemaal één zijn, dat is een foutieve in de droomstaat en ogen gesloten uitleg. Het betekent dat er alleen maar dat ‘iets’ is, die denkgeest, en dat alles en iedereen niet één is maar wel hetzelfde, namelijk, een projectie binnen het dromen van de droom. Er is geen ‘wij zijn’, er is alleen maar ‘ik ben’ en dat is die denkgeest.
Frits Snips 
Helder weer, en erg inspirerend ook…
Grappig hè eigenlijk, ik (denkgeest niet het lichaam ook al lijkt dat zo) zeg ik, jij zegt ik, maar degene, ik dus, die jij zegt, is ik, dus is de “jij” ook ik er kan simpelweg geen “jij” zijn HAHAHA.
Want inderdaad er is maar één “ik” denkgeest. En die “ik” denkgeest projecteert miljarden “ikjes” (zogenaamde menselijk of dierlijk of niet menselijk of niet dierlijk, kortom alles wat “ik” de wereld noem) en noemt dat “jij”, of “hen”, of “het”, maar ondertussen is het steeds “ik”, omdat “ik” denkgeest het denk en projecteer. En ideeen, gedachtes, projecties verlaten nooit hun bron, de denkgeest.
Dus zodra “ik” iemand gek noem, of krankzinnige ideeen verwijt, komt dat uit “ik” denkgeest en is dan niets anders dan een oordeel over “ik” denkgeest. Een oordeel waar “ik” niet naar wil kijken en er dus razendsnel “jij” van maak. Want dan ben “ik” onschuldig en “jij” schuldig.
En dat éne ik kan niet opgesplits worden, ook al doe “ik” alsof dat wel kan…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, en als je daar naar kijkt vanuit het “ik ben dit lichaam en de wereld is echt waar” modus, klinkt wat jij zegt en wat ik zeg compleet waanzinnig en gestoord… maar het is wel hoe het is.
LikeGeliked door 1 persoon
Dag frits, ik heb het lang zo willen zien en ervaren dat ik hier de enige ben en dat alles eenheid is. Tot ik besefte , dat alles wat ik hier ervaar, zoals ik het zie door het filter van het ego, ( en zolang ik het zie door het filter van het ego , ik nooit de eenheid zal ervaren ) gewoon zo is . En als ik dat niet zo wil ervaren, dan ontken ik het leven zoals ik het ervaar. Dan bied ik weerstand tegen wie ik ben , het leven zelf. Voor mij was dit een vlucht naar een beter leven, om ooit de eenheid te kunnen ervaren. Ik heb dit grotendeels kunnen loslaten . En proberen accepteren dat het leven af en toe of grotendeels gewoon kut is , en zeker als we geen fijne jeugd gehad hebben . Waardoor we vaak angsten en onzekerheden ervaren en onszelf verdoofd hebben . Waardoor we zelfs gaan vluchten voor de realiteit . Ik denk wel even de eenheid te kunnen ervaren , als het leven me op de knieen krijgt en ik vind dat het mij allemaal niet meer kan schelen , maar dat moment heb ik zelf niet in de hand , anders was het al gebeurd.
LikeLike
Het lijkt erop dat je even wakker bent geweest maar weer in slaap bent gesust. Daar is verder niets mis mee, maar het klinkt alsof je weer volledig aan de hand van ego loopt.
Je schrijft: “Voor mij was dit een vlucht naar een beter leven, om ooit de eenheid te kunnen ervaren. Ik heb dit grotendeels kunnen loslaten. En proberen accepteren dat het leven af en toe of grotendeels gewoon kut is , en zeker als we geen fijne jeugd gehad hebben. Waardoor we vaak angsten en onzekerheden ervaren en onszelf verdoofd hebben. Waardoor we zelfs gaan vluchten voor de realiteit.”
Dat is ego aan het woord en in feite is DAT juist vluchten voor de realiteit, want wat je beschrijft is de droomstaat en niet de realiteit. In waarheid heb je helemaal geen jeugd gehad en wat je als droom hebt ervaren is in werkelijkheid niet goed of niet goed. Fijn of niet fijn doet er niet toe en “een niet fijne jeugd” is alleen maar een gedachte met een oordeel, van daaruit komen die angsten en onzekerheden die vanzelfsprekend ook niet waar zijn.
Een misvatting die je ook bezigt is dat jij, als Dieter, eenheid zou kunnen of moeten kunnen ervaren. Als dat je doel is geweest dan snap ik waarom dat is mislukt. Er is alleen eenheid, er is geen Dieter die dat kan ervaren en Dieter zal het ook nooit gaan ervaren… het hele gebeuren heeft niets met een Dieter te maken.
In feite praat je jezelf van alles aan en je gelooft dat het waar is. En dat is prima, maar het heeft echt helemaal niets met realiteit te maken. Het feit dat er alleen dat ‘iets’ is dat aan het dromen is, heeft niets te maken met een leven dat wel of niet “beter” of “kut” is… en jij bent niet dat leven. Dat wat je werkelijk bent, dat ‘iets’, die “denkgeest” droomt dit leven. Met andere woorden, het is niet echt waar en het vindt niet werkelijk plaats en het heeft niets met een Dieter of een Frits te maken.
LikeLike