Co-creatieve droomstaat

In zijn boeken heeft Jed McKenna het vaak over co-creatieve samenwerking met het universum en geïntegreerd zijn in de co-creatieve droomstaat, wat beide een manier is om hetzelfde te zeggen: een lichter leven in overeenkomst, en in lijn met ‘wat is’, waarbij wat jij wil is ‘wat is’ en ‘wat is’ is wat jij wilt.

Ik ga hier straks dieper op in, maar eerst even de betekenis van co-creatie, zodat we allemaal weten waarover we het hebben:

Co-creatie is een vorm van samenwerking, waarbij alle deelnemers invloed hebben op het proces en het resultaat van dit proces [..]. Kenmerken van co-creatie zijn dialoog, ‘common ground’, enthousiasme, daadkracht en focus op resultaat. Voorwaarden voor succesvolle co-creatie zijn gelijkwaardigheid van de deelnemers, wederkerigheid, openheid en vertrouwen. (bron: Wikipedia)

Het verschil tussen een co-creatief proces in lijn met ‘wat is’ en bijvoorbeeld ‘The Law of Attraction’, wat daar erg op lijkt, is dat het bij het eerste niet gaat over het verkrijgen van op egogebaseerde gedomineerde hebbedingetjes als een nieuwe auto, een groter huis, meer geld of de liefde van je leven middels positieve gedachtes of bidden en smeken tot het universum, maar over zijn wat je bent als geïntegreerd deel van ‘wat is’, waardoor je vanzelf uiteindelijk alles krijgt wat je toekomt als uniek punt van perceptie binnen ‘wat is’.

Om volledig in lijn met ‘wat is’ te functioneren, moet je spiritueel en mentaal volwassen worden en om spiritueel en mentaal volwassen te worden, moet je eerst weten dat je dat nu niet bent. Vanzelfsprekend geld dat niet voor mensen die het al zijn, maar ik vermoed dat die dit niet zullen lezen, en als je dit wel leest, dan ben je het waarschijnlijk nog niet. Uitzonderingen daargelaten.

Dit co-creatieve proces in lijn met ‘wat is’ betreed je niet zolang je nog leeft in een op egogebaseerde gedomineerde realiteit waarbinnen je een losstaande autonome entiteit bent dat leeft in een potentieel bedreigende wereld buiten je. Dat is de realiteit zoals die wordt ervaren door spirituele kinderen van 15 tot 100 jaar en dat is vrijwel iedereen, dus zie het niet als een belediging.

De enige manier om spirituele en mentale volwassenheid te bereiken, is door alles wat je gelooft en denkt te weten tegen het licht te houden en te zien voor wat het is, namelijk: niet waar! Vanaf dag één van je bestaan heb je, vanuit het idee dat wat je verteld werd waar was, laag op laag van valse kennis en verkeerde informatie toegevoegd aan wat je al wist. Tegen de tijd dat je de kans krijgt om zelf na te denken, is het meestal al te laat; dan ben je iets van 20 of 25 jaar oud en dan zit je al muurvast in de ego-denkgeest.

Door het verzamelen van die lagen van valse kennis en verkeerde informatie heb je jouw eigen personage opgebouwd aan de hand van die ego-denkgeest, waardoor je bent gaan leven vanuit een op egogebaseerde gedomineerde realiteitszin. Om moeiteloos te kunnen leven in lijn met ‘wat is’, moet je loskomen van die op egogebaseerde gedomineerde realiteitszin en om daar los van te komen, moet je dat personage dat je denkt te zijn laag voor laag verwijderen.

De enige manier om dit voor elkaar te krijgen, de enige manier die ik ken waarvan ik weet dat hij werkt, is door zelf na te denken en dat personage, die zelf, te onderzoeken… en de beste manier die ik weet te verzinnen is middels Zelfonderzoek en Spirituele Autolyse.

Ik ga nu niet in op die twee methodes. Ga voor meer informatie over Zelfonderzoek en Spirituele Autolyse naar: www.autolyse.nl.

De reden waarom de meeste mensen niet in lijn leven met ‘wat is’ en dus niet het leven leiden dat ze zouden kunnen leiden, is omdat ze ego-gebonden zijn en een op egogebaseerde gedomineerde realiteitszin hebben. Ze hebben meestal een vastomlijnd idee, of een overtuiging van hoe het leven is en hoe het zou moeten zijn, wat er zou moeten gebeuren, wat ze zouden moeten hebben en hoe ze dat moeten verkrijgen, welk werk ze zouden moeten doen, hoe ze hun leven moeten indelen (huisje-boompje-beestje of een alternatieve variant), hoe andere mensen zich dienen te gedragen, wat goed en fout is, wat mooi en lelijk is, wat dit en dat en zus en zo is.

Met al die aannames en vastomlijnde uitgangspunten, verzetten ze zich tegen ‘wat is’. Het gevolg daarvan is dat hun leven nooit helemaal is wat ze willen dat het is en dat komt omdat zij geloven te zijn wat zij niet zijn in een realiteit die niet is wat ze denken dat het is. In veel gevallen zijn deze mensen ronduit ongelukkig en leven een miserabel leven waarin ze proberen te graaien wat er te graaien valt, of ze maken zich wijs dat ze gelukkig zijn en proberen wat ze hebben krampachtig vast te houden. Beide zijn verzet tegen ‘wat is’ en dat weerhoud hen ervan om mee te gaan in de stroom van ‘wat is’.

Je hoeft niets te doen om geïntegreerd te leven in een co-creatieve droomstaat, wat een ander omschrijving is voor ontwaken in de droomstaat, je moet alleen ophouden met alles te doen wat dit tegenwerkt. Dit doe je door alle lagen van kennis, geloof, aannames en overtuigingen te verwijderen tot je terugkomt op het punt waarop er begonnen is met het aanbrengen van al die lagen; het moment waarop je koos voor ego in plaats van ‘wat is’.

Zoals gezegd, dit verwijderen kun je doen middels Zelfonderzoek en Spirituele Autolyse. Dit kost je, als je het heel serieus doet, een jaar of twee, misschien drie van je leven en — ik zeg het er bij — dat zullen niet de leukste twee a drie jaren van je leven zijn. Niettemin zal je verrast zijn wanneer het over is, opeens lijkt het niet meer zo lang te hebben geduurd en niet zo pijnlijk te zijn geweest als je dacht toen je er middenin zat (net als bij een bevalling, zo is mij verteld, maar op dat gebied ben ik geen expert).

Ooit koos je voor ego in plaats van ‘wat is’ omdat je niet beter wist en iedereen in je omgeving ooit allemaal hebben gekozen voor ego in plaats van ‘wat is’. Na succesvol Zelfonderzoek en Spirituele Autolyse ben je terug op datzelfde punt waar je ooit koos voor ego in plaats van ‘wat is’, maar nu ben je volwassen en geen baby meer! Nu kun je opnieuw kiezen en nu kun je kiezen voor ‘wat is’ en dan kun je eindelijk het leven leiden dat bij je past en alles verkrijgen wat je toekomt als geïntegreerd deel van de co-creative droomstaat, volledig in lijn met ‘wat is’.

PS: Ik krijg af en toe berichten dat mensen zich aangesproken voelen en soms zelfs boos worden omdat ik het woordje ‘je’ gebruik in plaats van ‘ik’ of ‘men’. Hierbij wil ik graag laten weten dat dit niet mijn probleem is, maar het probleem van degene die zich aangesproken voelt.

Als jij je aangesproken voelt, en misschien zelfs boos wordt, omdat ik het woordje ‘je’ gebruik in plaats van ‘ik’ of ‘men’, dan weet je bij deze zeker dat jij nog leeft vanuit een op egogebaseerde gedomineerde realiteitszin en wellicht kun je dan, in plaats van je aangesproken te voelen en boos te worden, dit zien als een uitnodiging om eindelijk een keer voor spirituele en mentale volwassenheid te gaan.

Ik doe niet mee

Misschien heb ik je aandacht, of je weigert dit te lezen. Laat ik daarom aan het begin zeggen dat dit niet over Covid-19 gaat en niet over ‘influencers’ of BN’ers die ik niet ken. Het gaat over niet meedoen aan de waanzin dat we leven noemen. Het is een lang artikel geworden, maar ik moest het kwijt.

Het leven in de droomstaat is gebaseerd op meedoen. Iedereen moet op zijn minst altijd in grote lijnen meedoen met de algemene basis van de maatschappij waarin zij leven. Dat is de enige manier waarop een samenleving in stand kan worden gehouden en daarmee de enige manier om de droomstaat in stand te houden.

Hiervoor is het noodzakelijk dat zo weinig mogelijk mensen zelf gaan nadenken. Maya, de architect en godin van de droomstaat, en Ego, de dictator van de droomstaat, willen niet dat iemand op onderzoek uitgaat, alle bewijzen verzamelt, daar zelf een mening over probeert te vormen, de droomstaat gaat zien voor wat het is (een droom) en zijn eigen plan gaat trekken.

Het is noodzakelijk voor het voortbestaan van de droomstaat dat het grootste gedeelde van de mensheid mee blijft lopen met een kudde, waarbij het bij uitzondering is toegestaan om deel te zijn van een alternatieve kudde, zolang beide kuddes maar wel dezelfde kant op gaan.

Over de gehele droomstaat verspreid zijn er vele verschillende kuddes, maar alle kuddes bestaan uit mensen die niet zelf nadenken, dus uiteindelijk gaan alle kuddes de kant op die Maya en Ego hebben aangegeven. Hoe meer afstand je kunt nemen van het systeem, hoe duidelijker je zult zien dat al die verschillende kuddes in feite samen één immens grote kudde vormen.

Het systeem werkt perfect. De meeste mensen denken dat ze echt nadenken, terwijl ze alleen maar hun programmering volgen. Zij rennen op een of andere manier — normaal of alternatief — met een kudde mee, denkende dat ze voor zichzelf nadenken, terwijl ze gewoon meedoen aan het groepsdenken dat geleid wordt door Ego.

Als er toevallig wel iemand is die zelf nadenkt, dan wordt deze persoon al snel door de kudde terechtgewezen. Deze persoon zal in de meeste gevallen vanuit angst om alleen verder te moeten gaan zijn excuus aanbieden en zich weer voegen in de kudde.

Denken, echt denken, is een daad van verzet en wordt altijd afgestraft. Weinig mensen durven daarna nog verder te gaan met nadenken en het is bij uitzondering dat iemand werkelijk loskomt van de kudde. Het mag duidelijk zijn dat de mensen die netjes meedoen en trouw in lijn lopen nog nooit een seconde echt hebben nagedacht.

Het gevolg van echt nadenken is altijd afstand nemen van de kudde. Dit hoeft niet per se fysiek te zijn, omdat denken niet een fysiek iets is, maar door zelf echt na te denken ben je bezig met eindelijk spiritueel en mentaal volwassen te worden, en daarmee word je automatisch een ander wezen dan de rest van de kudde. Je begeeft je nog wel in de kudde, maar je behoort niet meer tot de kudde — of, zoals de bekende spreuk gaat, je bent nog wel in de wereld maar niet meer van de wereld.

Om toch terug te komen op die influencers en BN’ers die ik niet ken, maar waarover ik gehoord heb. Zij durfden uit te spreken dat zij niet meer meedoen en de reactie van de kudde was geweldig. Los van de hele Corona/Covid-19 discussie en los van of de influencers/BN’ers wel of niet goed geïnformeerd waren, liet het gebeuren prachtig zien hoe een kudde reageert op een daad van verzet en hoe snel die influencers en BN’ers — vanuit de angst om niet meer “geliked” te worden door diezelfde kudde — zich terugtrokken, hun excuus aanboden en zich weer in de kudde voegden.

Dat was een prachtig staaltje samenwerking tussen Maya en Ego om de droomstaat in stand te houden. Deze influencers en BN’ers zijn de mensen waar de jeugd naar luistert, en het zou verschrikkelijk zijn voor de toekomst van de droomstaat als die jeugd daadwerkelijk voor zichzelf zou gaan nadenken. Stel je voor dat een hele generatie daadwerkelijk spiritueel en mentaal volwassen zou worden? Nee, dat is ondenkbaar voor de tandem Maya-Ego.

Waar Maya en Ego (of Big Sister en Big Brother) het meestal op zijn beloop laten, omdat het niet werkelijk een bedreiging is voor de droomstaat, grepen zij nu meteen in, en binnen een paar dagen was het voorbij. Wat een gestroomlijnde actie. Respect! Dit is wat er elke dag in het klein gebeurt, maar wat we nu op een wat groter niveau hebben kunnen aanschouwen.

Angst om niet meer “geliked” te worden door de kudde waarvan we deel denken uit te maken, angst om vrienden en familie te verliezen, om inkomen, huis en haard te verliezen, houdt ons in veel gevallen gevangen in de droomstaat. Dit zorgt ervoor dat vrijwel niemand ooit werkelijk spiritueel en mentaal volwassen wordt en zich nooit ontwikkelt tot wat hij of zij in potentie is.

Ik heb eerder de vergelijking gemaakt met de rups en de vlinder, waarbij onze maatschappij een samenleving is van rupsen die ten onrechte denken dat ze vlinders zijn. Zij vallen de echte vlinders aan en wijzen hen terecht en halen hen weer over om net te doen alsof ze ook rupsen zijn die net doen alsof ze vlinders zijn.

Het is ieders ultieme potentie om een vlinder te zijn, maar daarvoor moet je het rups zijn achter je laten. Als je werkelijk wilt worden, en uiteindelijk wilt zijn wat je werkelijk in potentie bent, binnen een droomstaat die opeens meewerkt in plaats van tegenwerkt, moet je stoppen met meedoen met de kudde. Je moet alles wat je gelooft, alles wat je hebt aangenomen van de kudde, alles waarvan je overtuigd bent, gaan onderzoeken.

Je moet zelf gaan nadenken, echt nadenken, en de angst voor de mening en de reactie van de kudde overwinnen. Vanzelfsprekend ga je denken dat je van alles en nog wat gaat verliezen — zoals vrienden, familie, inkomen, huis en haard — maar ik weet uit ervaring dat dit niet zo hoeft te zijn. Je kunt als een vlinder in rupsenland leven, zolang je maar weet dat je geen rups bent en je niet laat verleiden tot rupsgedrag.

Weten dat je geen rups meer bent, zonder daaraan te gaan twijfelen door alles wat de echte rupsen je toewerpen, is niet moeilijk. Als je zelf hebt nagedacht en daadwerkelijk bent ontwaakt in de droomstaat (want daar heb ik het over), dan twijfel je geen moment meer of je wel of niet een vlinder bent. Dan zal alles wat de kudde probeert te doen om je weer in te lijven geen effect hebben.

Je zult ook ervaren dat de droomstaat gaat meewerken, dingen gaan opeens als vanzelf waardoor er niets meer is waartegen je verzet voelt. Positief of negatief verwatert tot wat is, en wat is kan alleen maar oké zijn, omdat het is wat is. Niet dat je alles leuk gaat vinden, maar het hoeft niet anders te zijn; dus als het niet lukt om het aan te passen, dan is dat dus de stroom waarop je meedrijft.

Tevreden of ontevreden?

Vanzelfsprekend willen we het graag veel mooier maken dan het is en vaak werkt het goed om een zure pil te verpakken in zoet snoepgoed, maar soms is het goed om gewoon even duidelijk te stellen hoe het zit, zodat we zien waarmee we te maken hebben.

Er zijn simpelweg twee mogelijkheden. Of je bent tevreden met de realiteit waarin je leeft of niet. Natuurlijk zijn er gradaties, je kunt tevreden zijn of je kunt gelukkig zijn en je kunt ontevreden zijn of je kunt ongelukkig zijn, maar dat zijn alleen maar gradaties van hetzelfde gegeven: tevreden of niet tevreden.

Dat wat op de spirituele marktplaats ‘verlichting’ of ‘bevrijding’ wordt genoemd, is alleen bedoeld voor mensen die ontevreden zijn, omdat ontevreden mensen op zoek gaan naar een manier om tevreden te zijn. Dat zijn de mensen die wellicht op zoek gaan naar wie of wat zij zijn, naar wat de zin van het leven is en vooral naar wat waar is en wat niet.

Als deze mensen serieus op zoek gaan, dan ontdekken ze van alles wat de ego-denkgeest niet wil dat zij ontdekken. Het is de ego-denkgeest die de spirituele marktplaats heeft geconstrueerd om deze zoekende mensen op te vangen, tegen te houden en bezig te houden met zinloze spirituele exercities, zodat ze niet de droomstaat verlaten.

Spirituele exercities zoals mediteren, mantra’s herhalen, naar satsangs gaan, et cetera, zijn alleen gericht op het iets verkrijgen of verbeteren voor de persoon als lichaam. Het is daardoor overduidelijk niet gericht op de geest (spirit) maar op het lichaam (vorm) en levert dus niet wat het belooft.

Als je als wens hebt om wakker te worden in of uit de droomstaat, is het zinloos om je bezig te houden met spiritualiteit. Het is altijd contraproductief, omdat het letterlijk is bedoeld om je in slaap te houden; dat is de functie van spiritualiteit.

Wanneer je ontevreden met je realiteit bent, is de meest belangrijke vraag die je kunt stellen, de volgende: Wat wil ik? Zolang je niet weet wat het is dat je wilt dat van iets komt, als je niet weet wat het is dat je als resultaat wilt, kun je niet op zoek gaan naar wat je wilt vinden. Op die vraag Wat wil ik? zijn twee antwoorden mogelijk:

1. Ik wil niet meer ontevreden zijn.
2. Ik wil weten wat de redenen voor mijn ontevredenheid zijn en deze elimineren, ongeacht de gevolgen.

Als je het eerste wilt, dan wil je je alleen maar beter voelen en dan kunnen spirituele exercities misschien precies zijn wat je nodig hebt. Dan werkt het wellicht om van alles en nog wat buiten je te zoeken en te gebruiken om je af te leiden van dat ontevreden gevoel dat je hebt. Misschien werkt het dan om aan de voeten van een goeroe te gaan zitten en te mediteren voor een stille geest.

Maar als je het tweede wilt, dan leiden die spirituele exercities alleen maar af. Om uit te vinden waarom je ontevreden bent met de voor jouw zichtbare realiteit, moet je die realiteit onderzoeken en jouw realiteit wordt gecreëerd door jouw overtuigingen, jouw geloven en jouw aannames. Wat je dan moet willen, is die overtuigingen, geloven en aannames tegen het licht houden en onderzoeken of ze wel echt enige substantie hebben.

Het enige wat je dan kunt doen is naar binnen gaan en zelfonderzoek doen. Niet om uit te vinden wie of wat je bent, maar om uit te vinden of jij wel echt dat wat je denkt te zijn bent. Je moet dan gaan kijken naar die overtuigingen, geloven en aannames; je moet gaan vaststellen of die overtuigingen, geloven en aannames wel echt waar zijn; en als je ziet dat ze niet waar zijn — wat de enige uitkomst is — moet je die overtuigingen, geloven en aannames verwijderen alsof het kankergezwellen zijn.

Wanneer je dat hebt gedaan, zul je merken dat er nog meer onderliggende overtuigingen, geloven en aannames zijn. Ook die moet je onderzoeken op waarheid en ook die moet je verwijderen alsof het kankergezwellen zijn. Maar ook daarna zul je zien dat er nog meer overtuigingen, geloven en aannames zijn die zich jarenlang hebben verborgen onder de meest voor de hand liggende overtuigingen, geloven en aannames, ook die moet je onderzoeken op waarheid en verwijderen alsof het kankergezwellen zijn… net zolang tot er geen meer zijn.

Dit is niet iets dat je in groepsverband doet, dit is niet iets waar een goeroe je mee kan helpen, dit is niet iets dat je voor elkaar krijgt door het lezen van een spiritueel boek of het uitkramen van mantra’s. Dit is iets dat je zelf moet doen, in je eentje. Het is iets dat jij moet willen doen en niemand kan je daarbij helpen.

Dit is hoe je wakker wordt in of uit de droomstaat. Het resultaat is, dat tevreden of ontevreden zijn met de voor jouw zichtbare realiteit er niet meer toe doet. Het probleem ‘ontevreden zijn’ is niet opgelost of vervangen, het hele probleem bestaat simpelweg niet meer, net zoals zijn tegenovergestelde, en dat is wat ik een werkelijk resultaat noem.

Het leven van je droom

Vanochtend dacht ik, als dit een droomstaat is — en dat is het! — dan moet in principe (in theorie, vanzelfsprekend) alles mogelijk zijn. Letterlijk alles wat er aan gedachten of ideeën bij mij langskomt moet leiden tot hetgeen waarop die gedachten en ideeën gericht zijn.

Bijvoorbeeld, als het idee of de gedachte opkomt dat ik iets heel graag wil hebben, doen of meemaken, dan zou dit logischerwijs moeten gebeuren, aangezien dit het dromen van een droom is waarin alles wat als idee langskomt automatisch gedroomd wordt, want dat is wat dromen is. Ook als wij ’s nachts dromen, is ons brein bezig de aanwezige ideeën en gedachten uit te beelden in een verhaal.

Dus, zo vroeg ik me af, als dit leven het dromen van een droom is — en dat is het! — waarom wordt alles wat ik wil hebben, doen of meemaken niet meteen gematerialiseerd? Het idee is er, de gedachte is er, dus waarom gebeurt er heel vaak niets, gebeurt er meestal het tegenovergestelde en ben ik zelfs verrast als het wel een keer gebeurt?

Het antwoord is in feite heel simpel. Blijkbaar is er iets dat het idee en de gedachte overstemt. Blijkbaar is er een overtuiging dat me vertelt dat het niet een goed idee is, dat het niet goed voor mij is, dat het niet geschikt is, dat ik er geen recht op heb of dat het simpelweg onmogelijk is. Die overtuiging is blijkbaar zo sterk dat het dat wat ik wil hebben, doen of meemaken overstemt, en dus wordt die overtuiging uitgevoerd en is dat de realiteit die ik ervaar.

Ik kom er steeds weer op terug, omdat het werkelijk zo is: De wereld, de realiteit die ik ervaar, is de externe projectie van een innerlijke conditie. Ik weet dat dit gericht is op de denkgeest en niet op onszelf als lichaam, maar het lichaam is de projectie van de denkgeest en werkt dus op eenzelfde manier. Deze blog gaat niet over wakker worden uit de droomstaat, maar over spelen met alle mogelijkheden in de droomstaat.

Dus als ik wil weten waarom de realiteit die ik ervaar niet is wat ik hier op aarde denk of geloof te willen ervaren, dan moet ik kijken naar die innerlijk conditie. Welke innerlijke onbewuste overtuiging zorgt ervoor dat ik niet ervaar wat ik geloof en denk te willen ervaren? Die innerlijke onbewuste overtuiging overstemt de wensgedachte en vervolgens wordt die innerlijke onbewuste overtuiging geprojecteerd in plaats van de wensgedachte.

In principe geeft het feit, dat als je niet leeft zoals je wilt leven of als je niet tevreden bent met hoe jouw wereld er uitziet, al aan dat er zo’n overtuiging moet bestaan. Dat is niet fout of verkeerd, het is ook niet iets wat je jezelf aandoet, het is simpelweg hoe het onder leiding van de ego-denkgeest werkt. Vrijwel iedereen doet het of heeft er last van, maar dat hoeft niet zo te zijn.

Zonder die innerlijke onbewuste overtuiging zou je meteen het leven leiden dat je wilt en zou je op zijn minst tevreden moeten zijn met je leven, aangezien dit het dromen van een droom is waar ideeën en gedachten automatisch worden verbeeld in een verhaal en waar wonderen simpelweg plaatsvinden.

De reden waar dit niet voortdurend gebeurt, is omdat de wens — het idee en de gedachte — wordt overstemt door een onbewuste overtuiging. Die overtuiging kun je vinden middels zelfonderzoek — hoe anders? — en als je hem vindt, dan kun je hem vrij simpel verwijderen of doen oplossen, tenzij je gelooft dat het deel is van wat je bent, een deel van je identiteit, dan moet je er waarschijnlijk wat meer energie instoppen.

Dit is overigens niet alleen hoe het werkt in de droomstaat, het is hoe de droomstaat werkt, het is wat de droomstaat is. En natuurlijk is het allemaal niet waar, maar het is wel hoe het schijnbaar is en waarom zou je daar niet mee spelen? Wat win je door vast te houden aan onderdrukkende emoties en belemmerende overtuigingen? Wat heb je te verliezen als je ze verwijdert? En waarom zou je dan niet gebruikmaken van de mogelijkheden die dan vrijkomen?

We stellen geen grenzen aan wat mogelijk is in onze nachtelijke dromen, waarom zouden we dan grenzen stellen aan wat mogelijk is in de droomstaat? Alles is mogelijk omdat alles illusie is. De kern van de droomstaat is dat het bestaat uit oneindige mogelijkheden en daarvan gebruiken we misschien twee procent… dat moet beter kunnen.

Filters

Ik ga eens even wat spelen met symbolen. In principe voor mijzelf, om dat wat schijnbaar in mijn hoofd zit eruit te halen, zodat ik er naar kan kijken en mee aan de slag kan. Ik werd wakker met het idee “projecteren” en dat de wereld die we zien niets anders dan een projectie is. Maar hoe werkt dat dan?

Om dit tot een duidelijk beeld of idee om te vormen, moet ik gebruik maken van symbolen. Met andere woorden, ik geef alles een symbolische naam, wat betekent dat we de woorden niet serieus moeten nemen, maar de betekenis wel, met weer andere woorden, neem niet de vorm serieus, maar de inhoud wel.

Het begint bij de erkenning dat er niet niets kan zijn, wat betekent dat er altijd iets moet zijn. Dit ‘iets’ noem ik ‘wat is’. ‘Wat is’ kun je zien als grenzeloze energie van oneindige mogelijkheden. Het is wat is en daarmee is het wat wij zijn en wat alles is, bovendien is ‘wat is’ het enige dat is.

‘Wat is’ projecteert een schijnbare uiterlijke wereld en dat doet het via lichamen. Mijn lichaam is bij wijze van spreken de lens waardoorheen ‘wat is’ een wereld projecteert. De wereld die door een schone lens zou worden geprojecteerd zou absoluut perfect zijn, aangezien ‘wat is’ is wat is en dat kan niet anders dan perfect zijn en perfectie projecteren.

Overduidelijk is de wereld die we ervaren niet perfect en meer dan vaak is die wereld verschrikkelijk. Dus er moet iets mis zijn met de lens, aangezien de projectie zelf perfect is. Wij zijn die lens, ik ben die lens, en het enige wat die lens kan vervuilen moet vanuit het lichaam zelf komen. Met andere woorden, wij als het lichaam vervuilen de perfecte projectie.

Dat wat de lens vervuilt zijn onze gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen en het zijn al die gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen bij elkaar waarmee ons ego wordt gevormd: dat wat we denken en geloven te zijn, het actiefiguur ‘Frits’.

We kunnen die gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen zien als filters die voor de lens worden geschoven. Als we bijvoorbeeld het filter ‘angst’ voor de lens schuiven, dan wordt er een wereld van angst geprojecteerd, en bij het filter ‘onzekerheid’ wordt er een onzekere wereld geprojecteerd. Et cetera.

Het is dus niet de wereld die niet perfect is, het is de projectie door een lens met filters van angst, boosheid, eenzaamheid, doodsangst, et cetera, dat doet lijken alsof de wereld niet perfect is. Mensen reageren op hun beurt weer op die door een vervuilde lens vervormde projectie.

Onbewust van de door de filters vervuilde lens, denken ze dat de wereld echt zo vreselijk is en reageren op een manier waarvan zij geloven dat het ’t beste is voor henzelf. Ze reageren op een vervormde projectie en kunnen alleen vervormd reageren, wat weer meer filters genereert, wat de projectie nog meer vervormd. Die reacties zijn niet fout of verkeerd, maar ze zijn wel gebaseerd op valse aannames en een vervormde en verstoorde perceptie.

De enige mogelijke oplossing is in eerste instantie de filters voor de lens vandaan halen en in tweede instantie het verwijderen van de lens. De filters verwijder je door zelfonderzoek. Door te gaan onderzoeken wat jouw gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen zijn vanuit de basiskennis dat geen van jouw gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen waar zijn.

Lokaliseer jouw gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen en zie ze voor wat ze zijn — niet waar — en daarna zullen ze vanzelf in een voor jouw perfect tempo oplossen. Hierbij kun je de wereld zoals jij die ervaart gebruiken, omdat de wereld die je ervaart een directe reflectie is van jouw gevoelens, emoties, geloven en overtuigingen. Het zijn, bijvoorbeeld, niet de gebeurtenissen in de wereld die je bang maken, het is angst in jezelf die een wereld projecteert waarvoor je denkt bang te zijn.

Wanneer al je filters zijn opgelost en daarmee verwijderd, zie je de wereld zoals die werkelijk geprojecteerd wordt. Het is nog steeds een projectie, maar je zult die wereld volkomen anders ervaren. Hoe je die wereld dan ervaart is voor elke lens/elk lichaam/elk personage anders, maar het kan niet anders dan perfect zijn, aangezien de projectie niet meer vervormd wordt door filters. In plaats van dat je gelooft dat je IN een wereld leeft, zal je het eerder ervaren als een 3D film ervaring waarbij je zelf kunt beslissen hoe serieus je het wilt nemen.

De tweede instantie, het verwijderen van de gehele lens, is iets wat je wel of niet zult doen. Het is niet iets dat je kunt willen, het is meer iets dat sommige mensen wel en sommige mensen niet overkomt. In principe ben je beter af als het verwijderen van de lens je niet overkomt, dus ik zou me daar, als ik jou was, niet al teveel op richten. Ga eerst die filters maar verwijderen en zie en ervaar wat er gebeurt.