De wereld is de uiterlijke weergave van de innerlijke toestand. Die innerlijke toestand bevindt zich in de denkgeest. Die denkgeest projecteert die innerlijke toestand in de vorm van een lichaam. De wereld, onze wereld, is het resultaat van onze collectieve gemoedstoestand.
Met andere woorden, de wereld die we zien en ervaren is het gemiddelde van al onze innerlijke toestanden en de manier waarop we die toestand uitten qua denken en gedrag, Dit houdt in dat letterlijk iedereen verantwoordelijk is voor de toestand van de wereld, maar niemand er persoonlijk schuldig aan is.
We zijn allemaal verantwoordelijk omdat onze wereld ’t collectieve effect van ieders afzonderlijk gedrag is en daarom kan de schuld niet bij één persoon of één groepering worden gelegd. Niettemin is het zo dat vrijwel iedereen altijd de schuld van iets bij een ander legt en roept dat andere mensen hun gedrag moeten aanpassen omdat het door hen fout gaat met de wereld.
Dit doen we om vooral niet onze eigen verantwoordelijkheid te nemen, terwijl dit de enige macht is die we hebben. Als ons persoonlijk gedrag een evenredig groot effect heeft op de wereld als het gedrag van ieder ander, dan ligt de enige macht om iets te veranderen in het aanpassen van ons eigen gedrag. Ook omdat het niet mogelijk is om het gedrag van iemand anders aan te passen, terwijl het wel mogelijk is om het gedrag van een ander te beïnvloeden door zelf het goede voorbeeld te geven.
Als je wilt dat de wereld verbetert of verandert, dan dien je jouw eigen gedrag zodanig aan te passen dat het ’t tegenovergestelde is van hoe jij de wereld nu ervaart. Verwachten of eisen dat andere mensen hun gedrag veranderen omdat jij de wereld niet leuk vindt, is een zinloze exercitie dat alleen maar aantoont dat jij zelf niet jouw verantwoordelijkheid wilt nemen — en daarmee ben je deel van het probleem en sta je een oplossing in de weg.
Frits Snips 