De wereld heeft niets te bieden

Ik wil beginnen met een paar citaten uit Een Cursus in Wonderen, en wel specifiek uit het Werkboek en dan nog specifieker uit Les 128. Het gaat over een onderwerp, een idee, waarmee ik de afgelopen week bezig ben geweest naar aanleiding van een gesprek met mijn goede vriendin A.V.

De citaten die ik wil delen, en bij deze aan elkaar plak, gaan als volgt:

De wereld die jij ziet heeft jou niets te bieden wat je nodig hebt, niets wat jij op enigerlei wijze kunt gebruiken, en helemaal niets wat dient om jou vreugde te verschaffen.

Elk ding waaraan jij hier waarde hecht, is alleen maar een keten die jou aan de wereld bindt, en het zal geen ander doel dienen dan dat. Laat je niet langer misleiden. De wereld die jij ziet bevat niets wat je verlangt.

Niets valt hier te koesteren. Niets hier is één ogenblik van uitstel of pijn, één ogenblik van onzekerheid of twijfel waard. Het waardeloze heeft niets te bieden. En het waardevaste kan niet gevonden worden in waardeloosheid.

(ECIW: W-128.1:1 + 2:4-5 + 4:2-5)

Dat wat ons bindt aan deze droomwereld is het idee dat het een echte wereld is en dat het personage dat we denken te zijn een echt personage is, en zodra we denken dat we een echt personage zijn, is de wereld automatisch ook echt. Dit is weer zo’n geval van het ene versterkt het andere waarna het andere het ene weer versterkt, ad infinitum.

Wat ons doet geloven dat we een echt personage zijn, is de hoop of de wens dat er nog iets in deze wereld te vinden is dat iets voor ons kan doen, iets voor ons kan betekenen of ons iets kan opleveren. Die hoop of wens die wij schijnbaar op die wereld projecteren zorgt ervoor dat we het personage dat we denken te zijn, een personage dat niet werkelijk bestaat, echt wordt gemaakt.

Alles wat deze wereld te bieden zou kunnen hebben, kan alleen voor dat personage zijn, aangezien wijzelf, als de denkgeest die we werkelijk zijn, niets nodig hebben uit of van deze wereld. Het is het hopen en wensen dat het anders wordt, dat het beter wordt, dat er iets gaat veranderen ten voordele van onszelf, dat we rijk of gelukkig zullen worden, dat er voor zorgt dat de wereld tot waarheid wordt gemaakt, en dat kan alleen als het personage ook waarheid is.

Vandaar dat het zo van belang is dat we niet alleen inzien dat deze wereld niets te bieden heeft, maar dat we het ook als het personage dat we denken te zijn inherent gaan voelen en ervaren dat deze wereld ons niets te bieden heeft. Dit is een pijnlijk proces, omdat de ego-denkgeest, die maar wil bewijzen dat hijzelf en deze wereld absoluut echt bestaat, zich hiertegen gaat verzetten.

Kijk objectief naar de wereld en zie dat het, naast een paar kruimeltjes van geluk die altijd weer in het niets schijnen op te lossen, voornamelijk pijn, ongeluk en depressies oplevert. Dit objectief kijken naar de wereld kan geestelijke en lichamelijke pijn veroorzaken, maar het is een noodzakelijkheid om te ontwaken uit deze droomstaat waarin we ons bevinden. En wie wil nou niet bevrijd worden uit en van een wereld die ons keer op keer teleurstelt en pijn doet?

Om de hele Les 128 van Een Cursus in Wonderen te lezen, KLIK HIER, en om een video van mij te bekijken waarin ik het over deze les heb, KLIK HIER.

Videoblog

Het was een spontaan idee, ergens laat op de avond na een paar biertjes, maar het lijkt er op dat ik ook echt een dagelijkse videoblog aan het bijhouden ben. Daarom is het tijd om dat hier ook even bekend te maken, voor de lezers die daar interesse in hebben.

De videoblog is in eerste instantie bedoeld voor Instagram. Ik heb daar al een tijdje een account, maar deed er niets mee. Nu gebruik ik het voor de videoblog en je kunt me via de onderstaande link volgen:

SNIPS’ INSTAGRAM

Maar ik plaats de video’s ook op mijn ‘officiële’ Facebook pagina en op mijn YouTube kanaal. Klik hiervoor op een van de twee onderstaande linken:

SNIPS’ FACEBOOK
SNIPS’ YOUTUBE

Tot zover deze huishoudelijke mededeling.

Terug naar de kern

Je kunt wat hier gaande is, of wat hier schijnbaar gaande is, zien als een mechanisme. Iets veroorzaakt iets dat vervolgens weer iets veroorzaakt, zoals je in een auto de contactsleutel omdraait, wat er voor zorgt dat de accu stroom levert aan de startmotor waarna je weg kunt rijden. Zonder contactsleutel kunt je niet wegrijden, dus de contactsleutel is de kern van het mechanisme.

Dit leven op aarde is ook het gevolg van een mechanisme, en als je daar goed naar kijkt dan ziet de tijdlijn van dat mechanisme er ongeveer zo uit.

1. De gedachte dat afscheiding van Eenheid mogelijk is
2. Het dromen van een droom over dualiteit
3. Het dromen van een held van de droom in de droom
4. Het dromen van een wereld rondom die held van de droom

De kern van dit mechanisme is dus niet de wereld, het is ook niet de held van de droom (het ik-personage) en het is ook niet dualiteit; de kern is de gedachte dat afscheiding van Eenheid mogelijk is.

Wanneer je dit ‘ziet’ of je ‘realiseert’, is de enige conclusie mogelijk dat jij niet die held van de droom bent, maar dat onbekende ‘iets’ moet zijn dat droomt over dualiteit. Met andere woorden, jij moet dat onbekende ‘iets’ zijn dat denkt en gelooft dat afscheiding van Eenheid mogelijk is, en alles wat daarna komt is niets anders dan het dromen van een droom.

Als dat duidelijk is, dan is het bijna onmogelijk dat het niet tot je doordringt dat niets wat er in de droom gebeurt er werkelijk toe doet. Bovendien zijn er slechts twee opties waar je naar hoeft te kijken.

Optie 1: Je wilt blijven dromen.
Optie 2: Je wilt wakker worden.

Over optie 1 heb ik niets te vertellen, dat lukt iedereen prima zonder mijn hulp, maar optie 2 is wel interessant. Als je echt wakker wilt worden, dan moet je dus in eerste instantie terug naar die kern, naar de gedachte dat afscheiding van Eenheid mogelijk is.

Het is op dat punt dat je kunt gaan inzien dat het absoluut onmogelijk is om je los te breken van Eenheid, want dat zou betekenen dat Eenheid geen Eenheid is en bovendien nooit Eenheid is geweest, en dat is het nou juist wel. Met dat inzicht is het onmogelijk om nog te dromen van dualiteit, waardoor die droom wordt vervangen door een droom van eenheid.

In die droom van eenheid is er nog wel een held van de droom, maar die held is niet anders dan alle andere helden in die droom en in feite ook niet anders dan — in mijn geval — de stoel waarop ik nu zit, het toetsenbord waarop ik dit type en de laptop waarop deze tekst verschijnt. Alles in die droom is gedroomd.

Zolang je de ego-droom van dualiteit blijft dromen, en dus nooit terugkeert naar de kern en de oorzaak van die droom, zit je vast in een cyclus van leven en dood. Wanneer de droom ten einde lijkt te komen door het overlijden van de held van de droom, begin je gewoon weer een nieuwe droom. Groundhog-day voor altijd!

Maar door terug te keren naar de kern en vervolgens te kiezen voor het dromen van de droom van eenheid, houd je op met het dromen van de ego-droom van dualiteit en heb je de cyclus van leven en dood verbroken. Na de droom van eenheid keer je terug naar Eenheid; een Eenheid die je overigens nooit hebt verlaten, want het is en was alleen maar een droom.