Binding met aardse zaken

Na jaren van bezig zijn met spiritualiteit en zoeken naar ‘verlichting’, is mijn conclusie dat veel spirituele stromingen een versimpeld beeld schetsen van hoe je tot ‘verlichting’ kunt komen. Ik durf te zeggen dat de meeste huidige vormen van spirituele stromingen onder leiding staan van de ego-denkgeest, met als enige doel: ‘zoek en gij zult niet vinden.’

Nu wil ik niet iets negatiefs schrijven over al die spirituele stromingen, omdat ik moet toegeven dat ik, zonder mij te hebben verdiept in al die stromingen, nu niet zou zijn zoals ik nu ben. En nee, ik noem mij niet ‘verlicht’, want dat heb ik vroeger als eens gedaan, en toen was ik het ook niet. Wat ik wel ben is wakkerder dan ik ooit ben geweest.

Hierdoor weet ik dat dit soort wakker zijn alleen ontstaat wanneer je daar schijnbaar klaar voor bent, en dat is niet iets dat jijzelf kunt beslissen. Ik weet dat Tijn Touber in zijn eerste boek heeft geschreven dat hij op een gegeven moment besloot dat hij ‘verlicht’ was, waarna hij opeens ‘verlicht’ was. Ik betwijfel dit ten zeerste, maar als het Tijn blij maakt om te geloven dat hij ‘verlicht’ is, heb ik daar geen probleem mee.

En wie weet, misschien is het werkelijk voor iedereen weer anders; ik kan daar verder geen zinnig woord over zeggen, anders dan mijn eigen verhaal. Wat ik weet is hoe ik schijnbaar wakker ben geworden — en met ‘ik’ bedoel ik niet dit personage Frits in dat lichaam, maar ‘ik’ als denkgeest.

Mijn wakker zijn komt voort uit het steeds meer wegvallen van binding met aardse zaken. Ergens in Een Cursus in Wonderen staat ook, dat zolang je nog denkt en gelooft dat dit leven op deze aarde je iets te bieden heeft — met andere woorden, zolang iets je nog bindt aan deze wereld — jij kiest voor de ego-denkgeest, waardoor echt wakker worden niet mogelijk is.

Vanzelfsprekend, als je emotioneel gebonden bent aan gedroomde zaken, dan moet je wel nog steeds aan het dromen zijn. Het geloof dat iets in deze wereld realiteit is en iets voor je kan betekenen is het dromen van een droom, en naarmate je ontwaakt moet die binding met aardse zaken — met de droom — wegvallen.

De Cursus belooft ergens in het begin van het boek dat dit geleidelijk zal gaan, zodat je niet meteen in een diep donker gat zal vallen. Zoiets zou alleen paniek en angst creëren in de denkgeest, en vervolgens in dat lichaam, waardoor de kans dat je huilend terug rent naar de ego-denkgeest alleen groter wordt. Stap voor stap, heel geleidelijk, als je echt het werk doet, ga je merken dat dingen, zaken, bezigheden, waarvan je dacht dat ze belangrijk voor je waren, simpelweg uit je systeem verdwijnen.

Als je serieus met De Cursus aan de slag gaat, zal er een moment komen waarop alle binding met alle aardse zaken wegvalt. Op dat moment weet je dat je zo wakker bent als je wakker kunt zijn in deze wereld. Ik noem dit expres geen ‘verlichting’ omdat het idee van verlichting zoals het tegenwoordig wordt gebruikt, iets is dat gericht is op een persoon in een lichaam dat schijnbaar ‘verlicht’ kan worden of zijn. Waar ik het over heb heeft helemaal niets met de persoon of het lichaam te maken.

De persoon in dit lichaam wordt gedefinieerd door de binding die het heeft met dingen, zaken en bezigheden in deze wereld. Je bent je naam, je bent je geslacht, je bent wat je doet, je bent wat je gelooft… dat alles samen, opgebouwd over een periode van verscheidene tientallen jaren, vormt jouw idee van wat jij bent. Wanneer die binding met dat alles wegvalt, bestaat er geen definitie meer van jou. Je bent dan ex-alles, en daarmee vervalt de rol die je personage speelde.

Dit kan betekenen dat je stopt met het spelen van je rol, maar dat hoeft niet per se zo te zijn. Ik merk zelf dat ik niet stop met het spelen van mijn rol, maar ik ben me er wel volledig van bewust dat ik die rol speel. Het verschil is dat ik nu de rol speel zonder dat ik verwacht dat het me iets oplevert. Ik heb geen binding meer met aardse zaken, ik heb niets nodig en ik verwacht ook niets; deze wereld heeft letterlijk geen betekenis voor mij.

Dit is lastig uit te leggen, merk ik, en ieder die na vele jaren bezig zijn met De Cursus (of een andere werkende leermethode) het moment bereikt waarop alle binding met aardse zaken wegvalt, zal het met me eens zijn dat woorden niet kunnen verwoorden hoe het daarna is, hoe deze wereld daarna ervaren wordt.

Overigens durf ik niet te zeggen dat er nooit meer iets van binding met iets zal optreden, aangezien de meeste bagger zich onder het oppervlak bevindt, in het onbewuste. Die bagger kan zomaar naar boven komen drijven en ‘gezien’ worden. Dit ‘zien’ van de binding (de bagger), en wat het is, doet en betekent, is noodzakelijk om er vrij van te geraken. Zolang je niet ziet wat de binding met aardse zaken veroorzaakt, kan het niet wegvallen.

Nadat kortgeleden opnieuw de binding met iets spontaan wegviel, iets dat mij net zo sterk definieerde als bijvoorbeeld muziek dat deed (waarvan de binding ergens in 2014 spontaan wegviel), ben ik ervan overtuigd dat uiteindelijk alle binding met alles in deze wereld, alles wat misschien nog naar boven komt drijven, voor mij zal wegvallen.

Voor alle duidelijkheid, dit wegvallen van binding met aardse zaken is niet iets dat jij als personage voor elkaar gaat krijgen. Dus ga niet van alles en nog wat opgeven om zo snel mogelijk die staat van wakker zijn te bereiken; zo werkt het niet! Dat is het omdraaien van de volgorde, het omdraaien van oorzaak en gevolg, dat kan ik je vanuit mijn ervaring garanderen. Het wegvallen van binding gebeurt geleidelijk, wanneer je er klaar voor bent, en die beslissing is niet aan jou.