Ik denk dat het een goed idee is om toch even kort te beschrijven wat dit ‘Volwassen Perspectief’ precies is. Niet iedereen die langs deze weblog komt heeft mijn ouder werk gelezen of kent de geschiedenis van deze term.
We kennen het begrip ‘volwassen’ voornamelijk gerelateerd aan leeftijd. We hebben ooit in Nederland besloten dat iemand na zijn 18de jaar meerderjarig is en na zijn 21ste jaar volledig zelfstandig, en dus volwassen. Dit is volledig gericht op de ontwikkeling van het lichaam en het verloop van de tijd, terwijl, volgens mij, de ontwikkeling van de geest, en daarmee het perspectief van waaruit het leven wordt ervaren, zelden volwassenheid bereikt.
Wanneer we geboren worden, zijn we ons veelal onbewust van de eerste drie a vier jaar. We bestaan, maar we weten niet dat we bestaan, waardoor er alleen maar van alles gedaan wordt door dat wat we zijn zonder dat daar een beslissing over is genomen of over nagedacht is. Daarna worden we ons op een of andere manier bewust van het feit dat wij hier zijn.
Vanaf dat moment geloven we dat de naam die ons is gegeven onze naam is en dat we daadwerkelijk het lichaam zijn waarnaar die naam verwijst. Er is een ego ontwikkeld dat, voor zover wij weten, synoniem is aan wat we zijn in de vorm van dit lichaam. We hebben hiervoor geen bewijs, we nemen aan dat het zo is omdat iedereen om ons heen gelooft dat het zo is.
Iedereen start vanaf dat punt zijn leven en zolang er geen vraagtekens worden gezet bij het schijnbare feit dat je dat ego met dat lichaam bent, blijf je redeneren en geloven aan de hand van dat ego. Je hebt dan nog nooit een eigen gedachte gehad, een eigen beslissing genomen of überhaupt zelf iets verzonnen om te doen of te geloven. Ego beslist alles voor je zolang je gelooft dat ego te zijn.
Dit noem ik het ‘kind perspectief’ en de meeste mensen leven hun hele leven zonder ooit mentaal en geestelijk volwassen te worden. Ze bekijken en beredeneren en beoordelen alles aan de hand van ego dat gebaseerd en gefundeerd is op aannames, geloven en overtuigingen. Het is een vertroebeld perspectief dat in feite geleid wordt door een absoluut geloof in illusies, waardoor de werkelijke werkelijkheid nimmer wordt gezien of ervaren.
Pas wanneer je serieus gaat kijken naar wat je denkt en gelooft te zijn, dit lichaam, die naam, deze persoonlijkheid, die ego, ontstaat er de mogelijkheid om tot de conclusie te komen dat het onmogelijk is dat jij dat lichaam, die naam, deze persoonlijkheid, die ego bent. Er zijn onnoembaar veel aanwijzingen die je hiervan kunnen overtuigen, maar je moet wel bereid zijn om er heel serieus en heel eerlijk naar te kijken. (Ik heb hier uitgebreid over geschreven op In De Zandbak, voor het geval je hier meer over wilt weten.)
Vanaf dat moment zul je inzien dat alles wat je geloofde niet werkelijk waar is, dat de verhalen die je vertelt zijn niet kloppen en dat de realiteit van dit bestaan compleet anders is dan wat je dacht dat het was. Je ziet dan wat het leven is in plaats van wat niet is, of zoals Jezus schijnbaar heeft gezegd, je realiseert je dan dat je wel in deze wereld bent maar niet van deze wereld bent.
Dit kan een pijnlijk moment zijn, omdat je er achter komt dat alles wat je is vertelt niet waar is en je hele leven, je hele bestaan, alles waar je jouw eigen zekerheid op hebt gebouwd, een leugen is. Dit kan depressies opleveren, het kan lichamelijke klachten opleveren, maar wanneer je daar doorheen komt, ben je letterlijk mentaal en geestelijk volwassen.
Wanneer je mentaal en geestelijk volwassen bent zul je de wereld nooit meer zien als voorheen. Je kunt dan alles bekijken, beredeneren en beoordelen vanuit een volwassen perspectief en dat houdt in dat je nooit meer in de maling bent te nemen. Je ziet de realiteit achter de illusies.
Ik wil overigens niet beweren dat het ene beter is dan het andere. Wanneer je gelukkig bent in het leven en met het leven dat je nu leidt, dan is daar niets verkeerd aan. Ik wil alleen laten zien dat er de mogelijkheid bestaat om het anders te zien, en ik vermoed dat dit vooral gericht is op de mensen die niet gelukkig zijn — zoals ik dat niet was — en worstelen met het leven zoals ik dat heb gedaan. Zie dit dus niet als een oordeel, maar als een uitnodiging.
Nogmaals, als je meer wilt weten over dit illusionaire bestaan en de Droomstaat, over wat we niet zijn en wat we wel zijn, verwijs ik je naar de Autolyse Weblog en In De Zandbak. Als je interesse hebt of meer wilt weten over het ‘volwassen perspectief’ — ook omschreven als ‘ontwaken uit de Droomstaat’ — kun je de Cursus in Autolyse lezen en beslissen of je dat wilt doen.
Frits Snips 