Een leven al voorbij

De wereld is een projectie die wij als denkgeest, onder leiding van de ego-denkgeest, projecteren op een neutraal canvas. Die projectie, of het verhaal van die projectie, is ontstaan binnen tijdloosheid. Tijd, net als ruimte, bestaat alleen binnen de projectie op het canvas en we bekijken deze projectie, als denkgeest, vanuit een tijdloze en onbegrensde werkelijkheid.

Een verhaal dat is ontstaan binnen tijdloosheid kan niet anders dan voorbij zijn op het moment dat het begint. Zonder tijd en ruimte is er geen tijdlijn mogelijk, waardoor alles wat er gebeurt — stel dat er iets zou gebeuren — tegelijk moet gebeuren. Er is binnen tijdloosheid geen verleden of toekomst, dus als er iets gebeurt, dan moet en kan dat alleen NU TEGELIJK gebeuren en voorbij zijn wanneer het begint.

Dit betekent dat het leven dat jij als mens nu lijkt te leiden, een projectie is van een verhaal dat voorbij was op het moment dat het begon. En dát betekent dat het einde van dat leven al vast staat, en dat alles wat er in dat leven gebeurt, al is gebeurt en dus al voorbij is. Je kunt niets meer aan de loop van het verhaal veranderen, maar wel aan de manier waarop jij er als denkgeest naar kijkt.

Het idee dat je iets kunt veranderen aan het leven dat je nu leidt, is gebaseerd op het geloof dat er een toekomst is die nog niet vaststaat. Maar aangezien dit leven een projectie is van een verhaal dat voorbij was op het moment dat het begon, is het onmogelijk om er nu nog iets aan te veranderen.

We bekijken het geprojecteerde verhaal op het canvas als het ware vanaf het moment dat het voorbij was, waarbij we weer aan het begin van het verhaal zijn begonnen en zijn vergeten dat we al weten hoe het afloopt. We denken dat wat we nu ervaren ook echt nu gebeurt, en dat het in de toekomst nog alle kanten op kan gaan. Daarom denken we dat we controle over ons leven kunnen hebben, terwijl je simpelweg geen controle hebt over iets dat al voorbij is.

Alles wat je nu nog als denkgeest bedenkt, heeft geen effect op het verhaal dat je op dat neutrale canvas aan het bekijken bent. Het verhaal is voorbij, het is al verteld en het is wat het is. Het script is geschreven, de film is opgenomen en ontwikkeld en in de projector geplaatst, en die projector laat ons een film zien waaraan niets meer te veranderen is; dit is de definitieve versie van die film.

De enige keuze die je hebt, is of je er naar kijkt onder leiding van de onjuist gerichte denkgeest (de ego-denkgeest) die alles bloedserieus neemt, of dat je er naar kijkt onder leiding van de juist gerichte denkgeest (de heilige geest) die weet dat het allemaal illusie is… het dromen van een droom.

Wat je ook kiest, de juist of onjuist gerichte denkgeest, betekent niet dat het leven op aarde, of de projectie op het neutrale canvas, beter wordt of gaat veranderen. Dat is onmogelijk, omdat het een projectie is van een verhaal dat al is geëindigd op het moment dat het begon. De persoon die jij denkt te zijn in de projectie is gestorven op het moment dat hij of zij werd geboren, en alles wat hij of zij nu denkt te doen, is al gedaan en voorbij.

De enige keuze die je als denkgeest hebt, en denkgeest is het enige dat jij bent, is de manier waarop je naar de projectie van je leven kijkt. Neem je het serieus omdat je denkt en gelooft dat het allemaal echt waar is, of kijk je er naar met een glimlach omdat je weet dat het ’t dromen van een droom is waaraan je op dit moment niets meer kunt veranderen.

Het leven dat je aanschouwt op dat neutrale canvas is een droom waaraan je niets kan veranderen en waaraan je ook niets hoeft te veranderen, omdat de heilige geest — of de juist gerichte denkgeest, als je dat prettiger vindt klinken —  je laat weten, dat wat er ook op dat canvas gebeurt, geen enkel effect kan hebben op wat jij werkelijk bent.

Jij bent de dromer van de droom die op geen enkele manier geraakt kan worden door wat er in de droom gebeurt. Het hoofdpersonage, de held van de droom, kan duizenden keren sterven en weer geboren worden, zonder dat de dromer er iets van zal merken, anders dan in zijn beleving van de droom. Wanneer de dromer wakker wordt, weet hij dat er nooit iets is gebeurd, omdat het verhaal dat in de droom werd geprojecteerd al voorbij was toen het begon.

Dit betekent dat zoiets als ‘wakker worden uit de droom’ nooit gedaan kan worden voor het personage waarmee jij je identificeert hier op aarde in deze wereld. Er is namelijk geen personage op aarde in deze wereld, er is geen aarde in deze wereld, er is zelfs geen wereld. Er is alleen de projectie van een verhaal, het dromen van een droom.

Jij als denkgeest wordt wakker door de droom niet meer serieus te nemen en jezelf vervolgens te vergeven voor het feit dat je zoiets stupide als deze droom hebt verzonnen. Jij alleen bent volledig verantwoordelijk voor de wereld die je projecteert en voor de wereld die je ervaart, want jij alleen bent degene die deze droom droomt omdat je hebt gekozen voor de ego-denkgeest in plaats van de heilige geest.

Dat was een domme keuze, het was een vergissing, en aangezien er verder niemand anders hier is, ben jij de enige die je kan vergeven. Als je dat consequent doet, dan kijk je vanuit vergeving naar de projectie van de film over je leven en wacht je tot de film is afgelopen.

Misschien blijf je aan het einde van de film nog even zitten, glimlachend om de idioterie die je op het canvas hebt geprojecteerd, je afvragend hoe je het ooit hebt kunnen geloven, maar uiteindelijk sta je op en verlaat je de bioscoop. De laatste die weggaat doet het licht uit, en aangezien er verder niemand is, moet jij dat doen.